ROSSUM – In een bomvolle zaal van Partycentrum Hutten in Rossum onderging een met cadeaus en complimenten overladen Mark Weusthof vrijdag een prachtig eerbetoon bij zijn afscheid als wedstrijdmenner.
Het werd een avond waarop veel werd gelachen, maar ook eentje waarbij als vanzelf emoties kwamen bovendrijven toen over verdrietige momenten werd gesproken. Het geheel werd aan elkaar gepraat door Erik Eshuis, als een soort sprekende encyclopedie als geen ander thuis in de wereld van het koetsengerij.
Meer dan 200 gasten zijn aanwezig bij de geslaagde bijeenkomst, waarbij tal van herinneringen gelardeerd met anekdotes en filmbeelden worden opgehaald uit een periode van veertig jaren. Daarin maakte eerst vader Theo en vervolgens zijn zoon Mark Weusthof deel uit van de internationale vierspantop. Beiden werden twee keer wereldkampioen met het Nederlandse team. Theo lukte het in 1986 en 1988, Mark deed het hem na in 2002 en 2008.
Theo Weusthof
De avond wordt geopend door voorzitter Cees Haulo van de Stichting Twents Vierspan, die het hele team Weusthof in het zonnetje zet. Daarna volgt een video-opname, waarin Theo Weusthof op de hem kenmerkende manier in het Twents uitlegt hoeveel steun de stichting hem geeft om internationaal te kunnen blijven presteren. Marjo Lentfert en Martin Bossink, betrokken bij de oprichting en de laatste in wedstrijden ook een van de naaste helpers van ‘Theo van de Bakker’, diepen uit hun geheugen moeiteloos onvergetelijke en humoristische momenten op.
Mark Weusthof komt daarna zelf uitgebreid aan het woord. In een interview met Willem Pfeiffer van Hippisch Twente komen de hoogte- en dieptepunten van zijn eigen loopbaan als vierspanrijder aan bod. Die begint in 1997, als hij de teugels overneemt van zijn vader Theo. Met een nieuw stel paarden vindt Mark de weg naar de top en treedt hij in diens voetsporen.
Schokkend verlies
Het plotselinge overlijden van zijn vader na een ongeval in diens eigen stal op 59-jarige leeftijd, betekent in november 1999 in meer dan één opzicht een schokkend verlies voor de toen 26-jarige. Hij moet niet alleen zijn vader voor altijd missen, maar ook de man die hij in de sport steeds aan zijn zijde weet. “Het heeft wel even geduurd voor ik die klap te boven was en me weer vol op de sport kon storten”, aldus Mark Weusthof.
Na het interview prijst hij uitbundig Maria Siemerink, Linda Baveld, Erwin Weusthof (geen familie) en Paul Siemerink (vanaf links op foto hiernaast) voor hun inzet in de vele jaren waarin ze een vaste waarde voor het maar zelden aan mutaties onderhevige team waren.
Met de hulp van onder meer het hechte thuisfront, de Stichting Twents Vierspan, de financiële steun van tal van ondernemers uit vooral de eigen regio en het aanhaken van elkaar volgende hoofdsponsors als Cees van Opstal, Harry Kuipers en Alfons Engbers kan Mark Weusthof jarenlang als parttime menner aanhaken bij de ‘grote jongens’. “Ik heb er wel eens over gedacht of ik mij niet net als de meeste anderen volledig op het rijden moest toeleggen. Maar ik heb er niet voor gekozen, omdat ik ook heel veel plezier haal uit mijn werk als technisch tekenaar.”
In 2002 haalt Mark Weusthof voor het eerst met het Nederlandse team goud bij het WK, in het Spaanse Jerez de la Frontera. Een van zijn supporters ter plekke is pastoor Zeinstra. Die besluit de kerkdienst in het dorp een week later met tussen zijn handen een rode sjaal en roept tegen de kerkgangers: ‘Goa stoan aj veur Weusthof bint’.
Het is ook de spreuk op de rug van de vele fans, die er tijdens het EK in Exloo van dit jaar getuige van zijn als Mark Weusthof zijn laatste wedstrijd als vierspanrijder afwerkt.
Hendrikje
Een heerlijk komisch intermezzo komt zaterdag onverwacht van partner Inge Kamp van fokker Bertus Verwaijen, van wiens Alexandro P. Mark Weusthof enkele nazaten in het span had. In haar rol als boerin Hendrikje in het dialect neemt ze met haar schelle stem vooral een aantal mannen op de korrel. Ze is het gewend om allerlei hilarische typetjes te spelen. Kijk maar eens op haar website www.humoropmaat.nl
Als afsluiting van het officiële gedeelte is het woord eerst aan het team van Mark Weusthof, dat de menner al jarenlang om zich heen weet. Edwin Weusthof draagt daarbij het speciaal voor deze gelegenheid gecomponeerd gedicht ‘Geern Doan’ voor. Daarna mogen alle aanwezigen meezingen met het lied ‘De Marathonrijder’, een door de familie Weusthof en aanhang samengestelde variant op het populaire ‘ Engelbewaarder’ van Marco Schuitmaker.
IJsbrand Chardon
Als de ‘derde helft’ al enige tijd gaande is, vraagt IJsbrand Chardon de aandacht. De beste Nederlandse vierspanrijder aller tijden heeft louter complimenten voor de Rossummer. “We hadden altijd super contact met elkaar en lagen elkaar super. Dit is nooit leuk, ook niet voor Mark, maar ik snap zijn beweegredenen wel. Met zijn vader en hij allebei hebben we twee wereldtitels gepakt. Alle twee waren ze heel goede collega’s. Ook met Mark’s vrouw Marieke, een wereldvrouw, konden mijn vrouw Paulien en ik prima opschieten. Dat klikte gewoon enorm. Mark en ik hadden altijd dezelfde mening over de hindernissen van marathon, dan trek je vanzelf gauw naar elkaar toe. Ook met de grooms en bijrijders was de verstandhouding altijd uitstekend. We zaten bij elkaar in de caravan, het was dan echt gezellig en Mark kwam ook bij me trainen.”
"Ik vind het oprecht jammer dat hij stopt”, vervolgt Chardon, die in zijn loopbaan individueel 28 keer nationaal kampioen werd, viermaal de wereldtitel pakte en twaalfvoudig winnaar werd van het CAIO in Aken. “Zo’n vierspanrijder kun je heel goed gebruiken in je team. Hij was altijd positief, eerlijk, straight en nooit rancuneus. En laten we niet die fantastische achterban van hem vergeten. Als je ook vanavond weer ziet, hoeveel fans er bij zijn. Dat kan geen andere menner zeggen. Dat gaan we straks allemaal absoluut missen.”
Geweldige tijd
Het slotakkoord is voor Mark Weusthof zelf, die zich dankbaar toont voor alle loftuitingen die hem en zijn crew ten deel zijn gevallen. Zijn conclusie: “Het was al met al een geweldige tijd die we hebben afgesloten met een prachtige avond. Heel mooi ook dat slotwoordje van IJsbrand, een extra groot sportman.”
En over zijn toekomst tot slot: “Ik moet maar zien of en als dat zo is wanneer het grote zwarte gat komt. In mijn werk kan ik mijn ei 28 uur in de week heel goed kwijt. Dat laat ik in elk geval het eerste halfjaar nog wel even zo. Ook al omdat mijn paarden voorlopig hier nog staan en ik wel even nodig heb om goed na te denken wat ik straks wil doen met de tijd die vrijkomt. Maar natuurlijk ga ik dit allemaal heel erg missen.”
Zoals de menwereld er erg aan zal moeten wennen dat het rond de hindernissen in de marathon voortaan ongetwijfeld een stuk rustiger zal zijn…
Op de foto's hieronder de volle zaal en IJsbrand Chardon met naast zich Hendrikje aan het woord met verder vanaf links Marieke en Mark Weusthof, Herman ter Harmsel en Alfons Engbers.
