WINDSOR – Rens Egberink reed afgelopen weekend naar het mooiste succes uit zijn carrière als tweespanrijder. De net over de grens in Bentheim woonachtige menner won de internationale wedstrijd in de Engelse koninklijke domeinen van Windsor Castle.
De 41-jarige Egberink komt bijna woorden te kort om zijn ervaringen te beschrijven. “We hebben van alles meegemaakt, maar achteraf kan ik alleen maar zeggen dat het super gaaf was. Windsor stond al tien jaar op mijn verlanglijstje omdat het een grote show is, nu mocht ik er eindelijk voor het eerst rijden. Ondanks allerlei douaneperikelen, die heel veel geld, stress en energie kostten, was het een belevenis die ik voor geen goud had willen missen.”
Alles noteren
Rens Egberink legt nader uit: “Omdat Engeland door de brexit niet meer bij de Europese Unie hoort, moet je bij de Kamer van Koophandel een zogenaamd carnet aanschaffen om met je paarden en alles wat erbij komt het land binnen te mogen. Je moet alles noteren wat je bij je hebt en daarvoor een fee en een borg van samen een paar duizend euro betalen. Op de heenweg werd alles door de douane gecontroleerd, eerst in Calais en later nog een keer in Dover en op de terugweg gebeurde hetzelfde in omgekeerde richting. Toen alles in orde was, werd het carnet gesloten en bij de KvK kan ik de borg terug krijgen.”
Het meest stressgevoelige was volgens Rens Egberink de vraag of hij met de boot vanuit Dover tijdig in Calais zou zijn voor de veterinaire keuring van de paarden. “Als je ergens vertraging oploopt, ben je de pineut en moet je een nacht wachten.” Ook dat liep gelukkig voor hem goed af.
Door park scheuren
“Maar daar rondlopen en -rijden maakte alles goed. Zeker als de wedstrijd dan ook nog eens naar wens verloopt. Het is gewoon fantastisch om daar in de marathon door dat park te mogen scheuren, al gleed de koets in het water wat weg door de kleibodem die er ligt. Maar ook de paarden deden het geweldig.”
De Bentheimer won de marathon afgetekend en reed in de dressuur en vaardigheid naar de tweede plaats. “In de kegeltjesproef reden we op de tijd, dat hadden we vooraf heel goed doorgesproken. Bij elke poort zaten we heel dicht bij de goede tijd, omdat we een tempo haalden dat niet veel tijdstraf zou opleveren. Dat was uiteindelijk één honderdste punt en de ene bal die viel konden we royaal hebben.”
Met behulp van Alfons Engbers zette Rens Egberink twee jaar geleden de eerste stappen in een voor hem nieuw traject. “We maakten een plan om op een gegeven moment met de wereldtop te kunnen meedraaien. Met dit span is dat mogelijk. Mijn nieuwe schimmel Jacorda, die in de marathon meeloopt, heeft enorm veel power. Kulano doet als allrounder alle drie onderdelen en is een wereldbok, een fantastisch dier. En op Jeamon kan ik rekenen in de dressuur en vaardigheid. Dit soort kwaliteit paarden heb ik nooit eerder gehad. Alfons verdient daar alle lof voor, hij heeft vol in dit span geïnvesteerd.”
Het optreden in Windsor werd beloond met een -prachtige overwinning, die extra glans kreeg omdat prins Edward en zijn dochter Louise de prijzen uitreikten. “Onvergetelijk”, vindt Rens Egberink. Hij mag dan in Duitsland wonen, hij voelt zich nog altijd honderd procent Twentenaar. Lachend: “De grens is maar 200 meter verderop, ik woon met de kont in het Lutterzand.”
