TOKIO - Hij was al blij dat hij aanvankelijk werd aangewezen als meereizend reserve. Maar dinsdag mag hij ‘gewoon’ van start in de individuele wedstrijd in Tokio, omdat het toppaard Dolinn NOP van Harrie Smolders niet fit genoeg bleek. Voor springruiter Willem Greve wordt zijn Olympische droom werkelijkheid.
Willem Greve kreeg de liefde voor de sport door vader Jan Greve en moeder Regien met de paplepel ingegoten. “Thuis was ik op stal steeds met pony’s en paarden bezig. Ik heb er ook altijd interesse in gehad, weet gewoon niet beter.”
In zijn jeugd voetbalde hij ook nog, bij HSC’21 in Haaksbergen. “Hartstikke leuk, vanaf de F-tjes naar de E-tjes, je kent dat wel. Op mijn tiende of elfde viel het niet meer met het paardrijden te combineren en heb ik de keus gemaakt voor de paardensport. Ik reed in mijn jonge jaren steeds producten uit eigen fokkerij of ingeruilde pony’tjes. Ik was altijd fanatiek en heb er het beste van gemaakt.”
Tien keer op EK
Willem Greve schopte het tot liefst tien deelnames aan Europese jeugdkampioenschappen voor pony’s en paarden. Hij was twaalf toen hij met de Ierse pony Artic’s Brat Rose voor het eerst actief was bij een internationale titelstrijd. “Die tien kampioenschappen heb ik gereden met zeven verschillende pony’s en paarden”, herinnert hij zich feilloos.
Zijn laatste EK was dat met de nationale equipe van 2013 in het Deense Herning. “Dat was met Carambole, die was toen pas negen. Bij het jachtspringen was ik foutloos, in de landenwedstrijd had ik acht en vier strafpunten. Net teveel om individueel bij de 28 finalisten te horen. Maar Carambole heeft een heel grote rol gespeeld in mijn carrière. Hij heeft me op de kaart gezet.”
Carambole bleef echter thuis nu Willem Greve in Tokio de kleuren van Oranje verdedigt. “De reis naar Japan, de hitte daar en ook zijn leeftijd hebben tot het besluit geleid hem niet mee te nemen. Daar had uiteraard ook Rob Ehrens als bondscoach een stem in. Ergens was het een luxeprobleem. Ook Zypria is namelijk een heel betrouwbaard paard. Er zit heel veel in, ze is erg voorzichtig en braaf. Al is ze niet gemakkelijk om te rijden. Was ze dat wel geweest, dan had ik haar nooit onder het zadel gekregen. Toen ze negen was, was ze een soort van afgeschreven paard. Nick Skelton wilde haar kwijt, die kon er niet mee uit de voeten. Dressuurmatig was ze erg moeilijk en ik heb er heel wat uren op gezeten voor we haar aan de gang hadden. Ze is heel sensibel. Onderhand is ze echter zo geroutineerd, dat ze zich niet zo gauw meer ergens druk om maakt.”
In het vak werd hij geschoold door prima leermeesters als Henk Nooren en Jeroen Dubbeldam. “Toen ik bij Henk Nooren kwam, was ik nog erg jong. Achteraf kon ik met terugwerkende kracht vaststellen dat ik veel van Henk heb geleerd. Bij Jeroen Dubbeldam ben ik een nog veel betere ruiter geworden. Los van de vriendschap en de band die we met elkaar hebben, maakte hij me in veel opzichten beter. Van Jeroen heb ik in het hele proces onwijs veel geleerd. Qua rijden, management en dressuurmatig. Ik heb enorm veel aan Jeroen te danken en veel bewondering en respect voor hem. Bij Jeroen had ik voor de handel mijn eigen winkel, maar hij heeft me altijd als een mentor begeleid. Dat was direct, veel dichter bij waar ik zelf mee bezig was. Van Henk heb ik meer indirect een hoop opgestoken.”
Willem Greve beleefde zijn grootste sportieve succes tot nu toe naar eigen zeggen in 2015. “Toen won ik in de RAI de Grote Prijs van Jumping Amsterdam. Het was de samenloop van omstandigheden, die het allemaal maakte. Iedereen was daar, inclusief de koning en de koningin en het was op televisie. Als een na laatste in de barrage reed ik met Carambole een barrage uit het boekje. De familie Korbeld, eigenaar van Carambole, was erbij. Het hele verhaal was prachtig…”
Lang lag de belangrijkste focus van Willem Greve op de handel, de laatste jaren meer op de sport. Dat kan omdat een heel grote groep om mij heen, waaraan ik veel te danken heb, dat mogelijk maakt. De mensen op stal, de hoefsmid, de poetsvrouw, de tuinman, ouders en vrienden, noem maar op. Allemaal dragen ze een steentje bij en zijn ze een schakel in het succes en gunnen ze me ook dat het een keer lukt. Zij zorgen ervoor dat ik tijdens een ereronde mag rondgalopperen en daar ben ik ze hartstikke dankbaar voor. Want alleen als zij er zijn, kun je je zelf focussen op de wedstrijd.”
Vijf jaar geleden leek het er lang op dat hij zijn Olympische debuut zou beleven in Rio de Janeiro. “Carambole was super in vorm, maar in Aken raakte hij geblesseerd en konden we het vergeten. En het was ook logisch dat de bondscoach toen de voorkeur gaf aan de top vier, die in 2014 in Caen wereldkampioen en een jaar later in Aken Europees kampioen was geworden. Die jongens hadden een streepje voor. En terecht.”
Goed te pas
Dit keer was het lot hem wel goed gezind en krijgt Willem Greve met de veertienjarige donkerbruine merrie Zypria S NOP (v. Canturo x Lux Z) in Tokio de kans zijn status als topruiter nog meer glans te geven. “Ik laat het allemaal rustig op me afkomen. Ik concentreer me op de dingen waar ik invloed op heb, ik heb geprobeerd die optimaal voor elkaar te hebben. De merrie is topfit en zelf ben ik goed te pas. Ik kan op dit moment niet veel minpuntjes opnoemen.”
Of het zou als gevolg van het anderhalf jaar rondwarende coronavirus een lager wedstrijdritme dan gebruikelijk moeten zijn. “Normaal heb je natuurlijk vooraf veel meer concoursen. We hebben een beperkt en kort seizoen gehad met minder selectiemomenten. Anderen doen net zo goed hun best als ik. Rotterdam was als meetpunt een kantelpunt in de selectie, dat speelde samen met La Baule een grote rol. Ik heb vaak genoeg aan de andere kant gezeten. Het kwartje is dit keer voor mij de goede kant opgevallen, mede omdat Harrie Smolders pech had dat zijn toppaard wegviel. Heel vervelend voor hem, maar mooi dat hij gewoon mee is naar Tokio. We zijn hier met vier vrienden onder elkaar die elkaar alles gunnen en elkaar helpen waar dat kan.”
Over zijn perspectief in Tokio is hij vooral realistisch. “Individueel moet ik me eerst zien te plaatsen voor de finale. Van de 75 deelnemers gaan er na één ronde maar dertig door. Het is dus direct bam, een goed resultaat boeken. Ook de finale is maar één proef, dan met barrage. Het zal mega zwaar worden. Mijn kansen? De merrie kan erover, maar als ik de barrage mocht halen, dan hangt het er erg van af hoeveel en wie er daarin meerijden. Als dat er zes of acht zijn, is mijn kans op een medaille niet zo groot, want Zypria is niet de snelste. Ik moet die kwalificatie gewoon zo goed mogelijk rijden. Als dat lukt, is mijn hoop vooral gericht op de landenwedstrijd. Als team hebben we vier solide combinaties. Veel zal afhangen van de vorm van de dag. Er moet niets tegenzitten. De concurrentie is groot, maar ik zie zeker kansen voor ons.”
Wie weet groeit voor de ontspannen ogende Willem Greve de Olympische droom uit tot een heus sprookje. En kan hij in de voetsporen treden van onder anderen zijn streekgenoten Jos Lansink (goud met team in 1992), Jeroen Dubbeldam (individueel goud met De Sjiem in 2000) en Gerco Schröder (zilver met team en individueel met London in 2012), die uit ervaring weten wat het veroveren van Olympisch eremetaal betekent…
Programma springen
Dinsdag 3 augustus, individuele kwalificatie, 12:00 - 15:45 uur (*)
Woensdag 4 augustus, individuele finale, 12:00 - 14:40 uur
Donderdag 5 augustus, veterinaire keuring
Vrijdag 6 augustus, kwalificatie landenwedstrijd, 12:00 - 15:05 uur
Zaterdag 7 augustus, finale landenwedstrijd, 12:00 - 14:30 uur
(*) Nederlandse tijden, in Tokio is het 7 uur later.
Tweede foto van boven: met vader Jan Greve. Foto Ashley Claus/Claus Close Up.
Derde foto van boven: zijn mooiste zege tot nu toe, winnaar van de Grote Prijs bij Jumping Amsterdam in 2015.
Onderste foto: tijdens de keuring in Tokio.
