BOEKELO - Hennie Oude Munnink (65) uit Borne vertoeft al decennia lang twee weken per jaar dagelijks op het terrein van Military Boekelo-Enschede. Oude Munnink vervult tijdens het grootste paardensportevenement in de open lucht dat ons land rijk is de rol van coördinator verbindingen voor de organisatie. Een verantwoordelijke taak, waarmee het slagen van de wedstrijd kan staan of vallen. Hennie Oude Munnink is zogezegd een verbindende factor bij de military.
door Willem Pfeiffer
Al 36 jaar is Hennie Oude Munnink vrijwilliger in Boekelo. Gek genoeg heeft hij naar eigen zeggen niets met paarden. “Het is begonnen omdat ik er als lid van de vrijwillige brandweer in Enschede naar toe moest en goed kon omgaan met een portofoon. In de beginjaren stond ik altijd als controleur bij een hindernis en moest ik doorgeven of ruiter en paard daar goed overheen kwamen. Na tien jaar kende ik het terrein van de military zo goed dat ik op de quad terechtkwam. Een jaar of twaalf heb ik daarmee op de zaterdag van de crosscountry rondgereden om de mensen bij de hindernissen te voorzien van accu’s, stopwatches, fluitjes, vlaggetjes en alles wat ze nog meer nodig hadden. Omdat ik ook hoofd BHV was, dat ben ik trouwens nog altijd, kon ik met die quad snel ter plaatse zijn als er een calamiteit was en bijvoorbeeld ook snel een AED ter plekke brengen. Het was een kwestie van constant heen en weer rijden.”
Crashnet
De laatste jaren maakt Hennie Oude Munnink deel uit van de centrale post in het terrein het zogenaamde crashnet bij de military, samen met hoofd John Leefers en collega Gerard Kruiper. “Ik zit achter een mobilofoon en alles komt bij mij binnen als er wat aan de hand is. Bij een val of andere calamiteit met een ruiter of een paard, als er een arts nodig is of wanneer een hindernis kapot is en hersteld moet worden. Dan moet ik zorgen dat er zo snel mogelijk actie wordt ondernomen. Het kan bijvoorbeeld zijn dat een ambulance moet worden aangestuurd of dat er met spoed een trauma-arts moet komen. Als er met een paard iets ernstigs aan de hand is, moet dat op transport naar de paardenkliniek van Jan Greve in Haaksbergen. Maar vervolgens willen ook de ruiter of de eigenaar van het paard daar vaak naar toe. Dan regelen we ook het vervoer van die mensen.”
Als de crosscountry onverhoopt moet worden stilgelegd, zet Oude Munnink direct het stoplicht bij de start op rood, zodat de volgende deelnemer niet vertrekt. “Want je mag maar maximaal drie combinaties tegelijk op het parcours hebben. Op het traject van zes kilometer zitten vier stoppingpoints. Deelnemers die onderweg zijn, moeten bij het volgend punt stoppen. Dan klokken we de tijd en moet het paard blijven draven tot het weer verder kan. Op dat moment drukken we de tijd weer in.”
De voormalige bevelvoerder van de vrijwillige brandweer in Enschede die tot zijn verhuizing naar Enschede in 1972 lid was van de bedrijfsbrandweer van Spanjaard, heeft een aantal jaren geleden de complete groep verbindingen onder beheer genomen. “Vroeger stonden we hier in brandweerpak. Op een gegeven moment ging de belastingdienst daar moeilijk over doen. De brandweer wilde in Boekelo dat hele verhaal van de verbindingen wel overnemen, maar daar waren al die andere vrijwilligers en ik niet zo voor. We bezetten nu als Groep Verbindingen met veertig man 24 hindernissen. Om de communicatie goed te laten verlopen en iedereen in staat te stellen de informatie in de goede volgorde door te geven hebben we de verbindingsnetten opgesplitst in even en oneven portofoons.”
Ridder Orde Oranje Nassau
Het werk tijdens de Military Boekelo is niet het enige ‘baantje’ als vrijwilliger van Hennie Oude Munnink. Zo is hij elk jaar betrokken bij de Marathon van Enschede en de Wielerronde van Borne en is hij vrijwel dagelijks te vinden op sportpark Het Wooldrik bij voetbalvereniging RKSV NEO.
In 2002, toen hij afscheid nam bij de brandweer, werd hij koninklijk onderscheiden voor zijn omvangrijke vrijwilligerswerk. “Daar doe je het allemaal niet voor. Maar eerlijk is eerlijk, het streelt wel als je op die manier waardering krijgt voor je inzet.”
