DREBKAU – Hij moest op de slotdag weliswaar nog vier plaatsen in het individuele klassement inleveren, maar het toch wel verrassende zilver voor de equipe maakte dat voor Antonie ter Harmsel meer dan goed.
Het WK voor tweespannen in Drebkau ging de geschiedenisboeken onverwacht alsnog in als een thriller, want pas in de allerlaatste seconde werd op twee fronten over de bezetting van het podium beslist. Daarop stond voor het eerst sinds 2013 ook weer het Nederlandse team. De mannen van bondscoach Ad Aarts begonnen in Drebkau aan de vaardigheid vanaf de bronzen positie. Maar ze passeerden Duitsland dankzij vooral de geweldige ritten van Stan van Eijk -die individueel brons pakte- en Geert Dijkhof. Antonie ter Harmsel droeg met goede prestaties in dressuur en marathon bij aan het knappe eindresultaat van Oranje. Het was voor de Rijssenaar, die uiteindelijk negende werd, zijn eerste plak ooit bij een WK. De gouden medailles gingen naar Martin Hölle en zijn Hongaarse teamgenoten.
Ter Harmsel zag 9,62 strafpunten op het scorebord verschijnen, “De vos was vandaag een beetje heet toen hij de baan in ging, waardoor er enkele balletjes vielen en ik ook net de vereiste tijd niet haalde”, luidde zijn verklaring. “Ik kon er jammer genoeg niet meer uithalen. Het zit in deze sport zo dicht bij elkaar dat het allemaal een beetje moet meezitten en dat deed het vandaag helaas niet. Maar ik ben hartstikke blij met de medaille en ook met de manier waarop Geert het vandaag voor ons zo geweldig afmaakte.”
Zoals Ter Harmsel natuurlijk ook best tevreden mocht zijn met zijn prestaties in de eerste twee onderdelen. “Natuurlijk, het is fijn als je ook zelf een bijdrage hebt kunnen leveren. De marathon hier was geen Nederlandse, maar een echte. Lang en heel zwaar. Er moest echt wat gebeuren in de hindernissen en de trajecten waren ook pittig.”
Raymond Letteboer noteerde in de vaardigheid strafpunt en leverde daarmee nog een plekje in op de ranglijst. Hij werd tenslotte 21ste.
Nog heel spannend
De afsluitende vaardigheidsproef werd spannender dan menigeen had durven dromen. Martin Hölle had na zijn overwinningen in de dressuur en de marathon ruim vijftien strafpunten voorsprong op de Duitse WK-gastheer Sandro Koalick en kon zich veel fouten permitteren in het kegeltjesparcours.
In de laatste rit kon Hölle zijn zenuwen echter niet in bedwang houden. Hij reed op de eerste poort al een bal naar de grond, om vervolgens halverwege en op het einde er nog één te laten vallen. Ook zijn tijd was langzaam. Uiteindelijk kwam hij met 14,49 strafpunten de ring uit en hield hij van zijn riante voorsprong slechts een schamele 0,68 punt over, net genoeg om zijn wereldtitel te prolongeren.
