WIERDEN - Marijke Hammink heeft zondag in Wierden niet onverwacht de nationale titel bij de vierspannen pony's in de klasse 3 voor zich opgeëist. De pas twintigjarige menster uit Bornerbroek had op de slotdag voldoende aan een tweede plaats in de marathon. Zilver was weggelegd voor Antonie ter Harmsel in de klasse 3 voor tweespannen paarden en voor Patrick Harink bij de tweespannen paarden in de klasse 2. Hanne-Louise de Koning pakte brons bij de eenspannen pony's in de klasse 2.
Anita Hagreis kon haar derde plek bij de eenspannen pony's in de klasse 3 niet vasthouden en eindigde als vijfde.
Zelden was een evenement zo geslaagd als het KNHS-kampioenschap samengesteld mennen 2011 voor de klassen 2 en 3. Sportief gezien wisselden verrassingen en zekerheden elkaar af wat er tevens voor zorgde dat er spanning bleef tot de laatste hindernis. Iedereen bleef overeind, op een technisch strubbelingetje na deden zich geen problemen voor en klimatologisch kon het niet mooier.
De sfeer, onderling en bij het publiek was geweldig. Het was de menners gegund na twee jaren waarin het weer de deelnemers en organisaties parten speelde. Dat was ook een reden om de titelstrijd dit jaar voor het eerst een maand naar voren te halen. Om te zeggen dat de spanning van dit kampioenschap afdroop zou overdreven zijn. Bij de vierspannen pony’s in de klasse 3 leek een gevestigd kampioene om te vallen na een tegenvallende dressuurproef. In de navolgende dagen en vooral ook in de marathon liet Marijke Hammink (Bornerbroek) met haar stoere span Shetlanders zien waarom ze na twee tweede plaatsen (in 2009 achter Bram Chardon, in 2010 achter Woutera van der Kamp) opnieuw een favorietenrol vertolkte. De opgelopen achterstand werd vakkundig weggereden en dus stond ze aan het einde van de zaterdag alsnog op de hoogste trede van het podium.
"Eindelijk", jubelde ze. "Na drie tweede en twee derde plaatsen waren we er wel aan toe. We hebben hier met ons team heel hard ons best voor gedaan. Als het dan lukt terwijl het evenement door je eigen vereniging wordt georganiseerd is dat helemaal prachtig. Het was een heel mooi kampioenschap. De organisatie was perfect, het was erg gezellig en we hadden veel mazzel met het prachtige weer. Er was behoorlijk wat publiek en dat leefde enorm mee. De fans waren erg enthousiast en volgden me van hindernis naar hindernis."
Marijke Hammink begon al op jeugdige leeftijd in de paardensport. "Eerst heb ik onder het zadel gesprongen. Toen we een Shetlander wonnen op een bingo, vroegen we ons af wat we er mee moesten doen. We zijn gaan mennen. Eerst enkelspan, daarna werd het tweespan en na een jaar of tien ben ik ik vierspan gaan rijden."
En dat gaat haar, zoals afgelopen weekend met Tjeu, Tjerry, Nanda, Dika en Truus meer dan goed af. Zo goed, dat de vraag reëel is wanneer ze overstapt naar het grote werk, bij de paarden. Het antwoord is klip en klaar. "Dat ga ik niet doen, ik blijf bij de pony's. En voorlopig houd ik het ook mooi bij de klasse 3. Als je naar de klasse 4 gaat ben je halve weken van huis en daar moet ook van alles gebeuren. We hebben een pensionstal, waar we ook lessen geven en daar ben ik fulltime bezig. Onze Shetlanders zijn eigenlijk al te groot voor het stamboek, die zoeken we ook bewust. Het achterspan is al 1,16 meter. We hebben nu ook wat kruisingen van Shetlanders en Welsh-pony's. Die zijn 1,20 meter en hebben wat langere benen. Daar willen we mee verder."
Uiteindelijk konden twaalf kampioenssjerpen voor evenzoveel klassen worden omgehangen. De paarden kregen op zaterdag in de marathon de moeilijkste klus te klaren met een bodem die inmiddels stevig te lijden had gehad onder de ponycombinaties. En hoe mooi het weer ook was tijdens het kampioenschap, het water van de voorafgaande maanden was nog lang niet weg uit de bosgrond. Hier en daar leek er wat behoudend gereden te worden. Dat, de strakke organisatie en de degelijke hindernissen van parcoursbouwer Arjan Kleinjan zorgden er mede voor dat alles en iedereen overeind bleef en er geen dierlijke, menselijke of materiële schade geleden werd.
Een uitermate tevreden voorzitter Koers van de organiserende menvereniging achteraf: “Mooier kan niet. We hebben hier een super accommodatie denk ik met een prachtige baan voor de vaardigheid en zes mooie
hindernissen in het bos op loopafstand van elkaar. Ik denk dat ik een groot compliment moet maken richting onze parcoursbouwer want de bouwploeg heeft niet een keer hoeven uit te rukken. Ook de EHBO heeft niets hoeven doen. Met dit weer erbij en deze sfeer, die jongens juichen net zo hard voor een ander als voor zichzelf, ja we hebben een geweldig kampioenschap gehad!” (M.m.v. KNHS)
