BOEKELO – Sterre van Houte begint zondag aan het afsluitende springen bij Military Boekelo-Enschede met een riant uitzicht op het veroveren van een medaille in het NK eventing. De 21-jarige amazone uit Deurningen reed zaterdag met haar Crossborder Radar Love een foutloze crosscountry.
De rit over de 26 hindernissen kostte haar wel twintig strafpunten wegens het overschrijden van de toegestane tijd van tien minuten, maar dat kon haar niet echt deren. Wat vooral beklijfde was het goede gevoel dat ze aan haar debuut voor TeamNL en haar eerste crosscountry in Boekelo had overgehouden. Met slechts drie punten achterstand op teamgenoot Tijn de Blaauw met The Joker lijkt zelfs de nationale titel niet onbereikbaar.
“Daar wil ik helemaal niet aan denken, want dat maakt me alleen maar heel zenuwachtig”, reageert ze na een volgens haar zeker niet gemakkelijk verlopen ronde over de Boekelose akkers. “Het begin was echt heel fijn. Op een gegeven moment kreeg ik een net niet zo mooie afstand voor mezelf en moest ik een moeilijke lijn in. Vandaar dat hij wat flink werd en ruig. Hij wil zo graag tussen de vlaggen door. Hij neemt je mee en kijkt mee, dat heb ik niet vaak bij paarden."
Heel trots
"Deze is echt speciaal. En soms ook moeilijk hè, want dan wil ik hem even laten wachten en is hij al weg. Hij doet altijd zijn best. Hij versnelt ook in de lijntjes, daar zal ik toch wat meer rekening mee moeten houden. Maar ik ben heel trots op hem. Dat ik het voor het eerst deed zag je wel onderweg, maar Radar Love was echt geweldig, niet normaal. Ook toen ik op 4 naar die punten ging.”
Ze licht toe: “Ik wist wel dat hij het kon, maar hij schakelt aan het eind als hij moe is zelfs nog weer wat op. Dan wordt hij nog scherper en wil hij nog meer. Als ik hem dan zo blij zie kijken en iedereen is happy, dan komt de ontlading een beetje. Dan is er ook wel opluchting. Ik had mijn handen ook echt wel vol. In sommige lijntjes had ik hem nog wat sneller op de achterhand mogen hebben. Maar hij heeft me heel goed geholpen. Ik probeerde ook hem nog een beetje te helpen. We hebben Boekelo nu voor het eerst ervaren en kunnen nu door. Radar Love is echt heel stoer. Hij oogde fit aan het eind, we gaan hem nu eerst even goed na verzorgen en dan zien we morgen wel waar we uitkomen.”
Jordy Wilken liep op hindernis 9C, de Sunken Road, een weigering op met de tien jaar oude bruine ruin Champ van’t Vhij, maar herstelde zich keurig in de rest van het traject. En dat ondanks het verliezen van twee hoefijzers. De eerste al vroeg in de cross, de tweede op hindernis 20 (Dr op en dr af). Zijn reactie: “Champ mist nog een beetje de ervaring en wij de samenloop zeg maar. Aan het begin was hij wat te enthousiast en miste ik wat stuur. Aan het einde was hij heel goed. Hij vloog er overheen. Dus voor nu ben ik tevreden.”
Dat was Wilken ook over het parcours. De bodem was super. Ik denk dat die in Boekelo nog nooit zo goed is geweest. Genoeg uitdaging denk ik, maar wel heel mooi en eerlijk naar de paarden toe.”
Zijn slotconclusie van zaterdag: “We moeten nog wat meer een combinatie worden. Ik denk dat hij in de rest van de ronde wat meer ervaring heeft gekregen en daarvoor waren we hier ook. Het was fijn dat we zo’n leerwedstrijd konden gebruiken. Volgend jaar moet hij er echt staan. Dat hij hier voor zoveel publiek in zo’n groot evenement zo mooi naar de finish loopt, dat is wel fijn. Hij is fit en goed in het springen. Dus ik kijk uit naar morgen.”
Voor Nina Hut uit Rijssen eindigde ook haar tweede optreden in Boekelo met Carthageno tijdens het tweede onderdeel. Dit keer met een valpartij op de tweede watercombinatie. “In de bosvijver waren we allebei iets onze focus kwijt”, kijkt ze terug. “Al op de eerste sprong liep het niet helemaal lekker. Op de tweede pakte hij het dikste punt, dat was zeker niet het plan. Dan komt toch een beetje het gevoel van de motorsporter in me terug en denk je dat je misschien moet kappen als je in de shit terechtkomt. Het voelt dan alsof je een beetje gefaald hebt naar je paard toe.”
Een wereldpaard
Daarop voortbordurend: “Ik stond wel direct voor hem klaar om hem te helpen. Hij is zo goudeerlijk. Het ging eigenlijk ook gewoon tot dat moment ontzettend goed, veel beter dan vorig jaar. Vooral de basis van het rijden. Er zat veel meer rust in en het lijkt erop dat hij verder is. Misschien was ik wel teveel bezig met het idee dat we bijna bij de finish waren. Dat is levensgevaarlijk. Maar het goede gevoel overheerst. We streepten de ene na de andere hindernis van het lijstje af. Co is echt een wereldpaard.”
Perspectief genoeg om volgend jaar wel voor het eerst ook de finish te bereiken? “Daar kan ik nu nog niets over zeggen”, aldus Nina Hut eerlijk. “Want de realiteit is ook gewoon dat deze sport met één paard en als hobby bedrijven moeilijk blijft. Dus we nemen de tijd om daar nog maar eens goed over na te denken.”
