BOEKELO - Van bijna de helft van de zeven Nederlandse deelnemers aan Military Boekelo-Enschede staan de stallen van hun paarden in Twente. Van Houte, debutante in TeamNL, heeft sinds anderhalf jaar Deurningen als uitvalsbasis.
Door Willem Pfeiffer
Voor Lemelervelder Jordy Wilken is dat Wierden en Nina Hut runt met haar partner Tarik van Boggelen TCN Sporthorses in Rijssen. Een gesprek met het trio regionale vertegenwoordigers aan de vooravond van de crosscountry.
Alle vijf
De 21-jarige Sterre van Houten, derdejaars rechtenstudente in Nijmegen, is de oudste van vijf kinderen die allemaal aan paardensport en in het bijzonder aan eventing doen. Ook haar zus Lieve (15) en haar broers Senna (19), Kane (17) en Juno (13) hebben passie voor deze discipline. En stuk voor stuk rijden ze ook nog eens internationaal, een absoluut unicum. Een ‘erfenis’ van hun moeder Jeanine Steentjes, die zelf in het verleden op behoorlijk niveau in die tak van de paardensport actief was. Zij runt met haar man een transportbedrijf.
Sinds anderhalf jaar fungeren de Shining Star Stables aan de Vliegveldstraat in Deurningen, waar eerder de familie Jurgens haar domicilie had als thuisbasis. Sterre: “We zijn vanuit Pannerden verhuisd voor de paarden. Ik ben er heel blij mee, er zit van alles bij, heel fijn. Het is een mooie plek. Ik vind de mensen hier heel vriendelijk en de omgeving is mooi. Maar ik spreek nog geen Twents, haha.”
Tekst gaat verder onder de foto
Sneller dan verwacht
Ze vervolgt: “Ik had niet het idee dat ik hier nu al bij moest zijn. Ik had zelf gedacht over een jaar of vijf of zo. Ik wil er altijd wel helemaal klaar voor zijn. Ik heb hier in het verleden enkele keren geholpen als hindernisjury en ben hier ook een paar maal als bezoeker geweest. Het is met Radar Love sneller gegaan dan ik had verwacht. Ik zit er pas weer een jaar op. Vorig jaar reed mijn trainer Raf Kooremans hem.”
De Belg reikte met de twaalfjarige bruine ruin in Versailles tot de 26ste plaats bij de Olympische Spelen. “Zelf heb ik alleen nog maar twee keer een korte vier ster gereden, in Hamm in Duitsland en Strzegom in Polen. Dan moet je ook foutloos zijn om überhaupt hier te mogen starten. Dat ging heel fijn en ik hoop dat dat nu ook zo is. Mijn trainer helpt me echt prima en kent de military door en door. En Radar Love is heel stoer en ruig. In de cross moet je hem echt afremmen, dat is wel een ding. Zelf ben ik juist heel rustig. Ik probeer er ook van te genieten.”
Ferm applaus
Na haar rit werd ze getrakteerd op een ferm applaus van onder anderen haar familie. “Dat was erg leuk en het is ook gewoon heel mooi om hier te rijden. Ik merk daar trouwens tijdens het rijden niet veel van, want dan focus ik me daarop. Dat zal morgen niet veel anders zijn, want dan ben ik alleen maar bezig met mijn plan om de cross tot een goed einde te brengen.”
Over de terreinrit: “Het parcours is mooi en ik denk ook best eerlijk. Alleen is die voor mij pittig zat. Ik voel wel spanning in mijn lijf, maar dat hoort er ook een beetje bij. Dat had ik bij mijn eerste korte vier ster net zo. Ik wist niet of ik dat kon. Mijn paard heeft dit natuurlijk al vaak gedaan, maar ik zelf niet. Voor mij is het geslaagd als we fijn hebben gereden en het liefst natuurlijk foutloos in de cross. Als de dressuur gewoon netjes is en ik het springen goed kan afsluiten zijn we heel tevreden.”
Wat er zo leuk is aan eventing? “Van tevoren vind ik het wel spannend. Maar als je na de cross over de finish komt en het ging allemaal goed, dat is wel echt kicken. Dan wil je gewoon nog een keer. Dat gevoel heb ik altijd heel sterk. Dressuur hoort erbij, maar als die lekker loopt is dat ook wel leuk. En springen vind ik ook altijd fijn om te doen. Die afwisseling is ook fijn voor de paarden, dat ze niet elke dag hetzelfde hoeven te doen.
Voorlopig staat Sterre van Houte tweede in de strijd om het nationaal kampioenschap. “Leu, maar met het NK ben ik helemaal niet bezig.” En met het WK van volgend jaar en in 2028 de Olympische Spelen? Lachend: “Dat zou wat zijn he? Maar zover heb ik nog niet gedacht. Ik ben nog niet gefinisht hè, ik moet nog beginnen…”
Een dag eerder kwamen Jordy Wilken en Nina Hut en al voor de dressuur in de ring. Ze moesten genoegen nemen met bescheiden klasseringen: Hut: “Toch ben ik best tevreden. Mijn paard doet ontzettend z’n best en laat veel progressie zien. Helaas ging het bij de wissels dit keer niet zo goed. Als hij weet dat het eraan komt, bouwt hij al wat spanning op. Dan kun je er niet lekker meer naar toe rijden en weet je eigenlijk al dat ze niet zo mooi zullen worden. Maar hij verbetert zich al wel. En al is dat in de score nog niet te zien, het is ontzettend leuk om daarmee bezig te zijn.”
Altijd een andere keer
Ze twijfelde vooraf of ze aan haar tweede Military Boekelo-Enschede moest beginnen. “Ik ben iemand die als er iets niet helemaal goed is denkt dat er altijd een andere keer komt. Maar van mensen om me heen kreeg ik een schop onder mijn hol, omdat er altijd wel wat kan gebeuren. Eigenlijk liet Carthageno in de aanloop naar deze wedstrijd elke keer zien dat hij super fit was. Toen was duidelijk dat ik gewoon ging starten. Ik heb voor de komende dagen niet echt verwachtingen. Je weet dat in de paardensport van alles kan gebeuren. Ik hoop uiteraard dit keer uiteraard de hele wedstrijd uit te rijden.”
Voor Jordy Wilken is het al de achtste keer dat hij van start is gegaan in Boekelo. “Die van mij begon iets gespannen, het tweede gedeelte was in orde. In het galoppeergedeelte heb ik geen grote fouten gemaakt. Het is het nog niet goed genoeg, maar ik ben wel tevreden. Ik heb het terug gezien en gerelativeerd. Het was alleen jammer dat van de jury er een acht procent lager gaf, dat kost me een hoop punten. Voor de rest was het wel okay. Hij is nog wat onervaren. Maar ik heb er alle vertrouwen in en ben benieuwd hoe hij Bassie met de entourage en alles eromheen omgaat. Ik heb een nieuwe eigenaar voor hem gevonden in Stoeterij van’t Vhij en zijn naam veranderd in Champ van’t Vhij.”
Fijn groeien
Over de rest van de wedstrijd: “Ik hoop op een beter resultaat dan vorig jaar en dat ik hem een goede ronde en een mooie ervaring kan geven, zodat hij fijn kan groeien.” Voor de toekomst is zijn hoop gevestigd op Darkness. Die is nu zeven en hier nog een beetje jong voor. Maar die dressuurt echt goed en scoort al meer dan zeventig procent. Daar heb ik echt een heel goed gevoel over. Die heb ik wel met oog op de Olympische Spelen van 2028.”
Nina Hut daarop: “Die ambitie heb ik niet. Ik had vorig jaar een paard erbij op twee sterrenniveau, dat was ontzettend fijn. Dit jaar heb ik het wel gemist om meters te maken. Co kent het spelletje wel, die moet je blij en fit houden en vooral dressuur trainen. Zelf meer trainen zou beter zijn. Maar goed, die kans moet er qua tijd ook maar zijn. Co is veertien, qua leeftijd zou het op zich mooi passen, maar dan moet er nog wel het nodige gebeuren.”
Wat Boekelo tot zo’n mooie wedstrijd maakt?
Net als met mensen
Nina Hut: “Mensen krijgen wat van dit evenement mee en zien dus eigenlijk wat je ervoor doet. Wedstrijden in Polen en Frankrijk zijn soms online te volgen, maar het is niet zoals hier waar mensen het evenement echt massaal mee beleven.”
Jordy Wilken voegt eraan toe: “Het ene paard groeit daarvan, een ander kruipt wat in elkaar. Dat is net als met mensen. Dat kunnen we thuis en bij andere wedstrijden weinig trainen. Het is voor paarden heel leerzaam en interessant en daarom moet je daarop inspelen. Je kent je paard natuurlijk of ze ervan groeien of juist in elkaar kruipen.”
Wanneer de wedstrijd voor hen geslaagd is?
Nina Hut: “Als ik door de finish rijd bij het springen. Punt.”
Jordy: “Als ik mijn paard een fijne en goede ervaring heb kunnen meegeven. Waardoor die kan groeien en zich nog beter kan ontwikkelen.”
