Het coronavirus legt het sociaal en maatschappelijk leven al enkele weken vrijwel compleet lam. Ook de paardensport.
Hippisch Twente probeert u in deze onwerkelijke tijden een inkijkje te geven in de stand van zaken in de regionale hippische wereld.
Hoe gaat het ‘paardenleven’ verder?
Jorien Olde Heuvel, stalruiter en ex-freelance groom
“Het is een heftige tijd. Na zes jaar bij Robert Vos en Annet Willems ben ik als freelance groom gaan werken en heb ik een tijdland de hele wereld over gereisd. Zo heb ik een paar maanden in Galway Downs in Temecula (Californië) de paarden van het Chinese eventingteam getraind, die toen nog op weg waren naar Tokyo 2020, onder de bezielende leiding van Martin Lips. Ook ben ik bij de Asian championships geweest in Thailand en heb ik concoursen gedaan in onder meer Shanghai, Doha en Florida.
Zonder werk gezeten
Daarnaast deed ik veel evenementen. Dat gaat nu natuurlijk niet meer, omdat er geen wedstrijden meer zijn en ze allemaal zijn afgelast. Ik had, als ik nog in die situatie zou zitten, nu zonder werk gezeten. Gelukkig had ik net voor de coronacrisis uitbrak wat meer vastigheid gekregen op stal bij de familie Wigger in Beuningen. We hebben ongeveer veertig jonge paarden in de opfok en nog eens vijftien springpaarden. Daar werk ik nu een maand of drie. Ik rijd er de paarden, samen met zijn zoon Lars, die bij de junioren uitkomt. We hadden, voor alles stil viel, samen net één concours gedaan in De Peelbergen. Lars zou daar zijn eerste landenwedstrijd mogen rijden, maar die ging op 5 april helaas niet door. Dus nu moeten we proberen de vorm vast te houden, de paarden fit te houden en rustig door te trainen.
Af en toe doe ik nog wat evenementen voor mijn eigen bedrijfje International Horse Management. Normaal gesproken zijn de zomers best druk, maar daar missen we nu natuurlijk een hoop. Ik was veel werkzaam op veilingen, maar die zullen nu allemaal in een ander format plaatshebben. We moeten proberen daar onze weg in te vinden. Je merkt wel dat mensen steeds creatiever worden en in mogelijkheden gaan denken. Dat vind ik mooi om te zien, het geeft ook weer kansen om te vernieuwen en alles even met andere ogen te bekijken. Bij de familie Wigger heb ik een contract, maar hebben we ruimte gelaten voor een paar evenementen per jaar. Die vrijheid ben ik gewend en kon ik nog niet helemaal opgeven. Van die vrijheid zal ik deze zomer echter weinig gebruik hoeven maken.
Nog even thuis oefenen
Voor ons verandert er op stal betrekkelijk weinig. We hebben twaalf jonge springpaarden van vier tot en met zes jaar en twee oudere. Ik heb er net vier zadelmak gemaakt dus daarmee kunnen we nog wel even thuis oefenen, we hebben er nog geen haast mee. Het geeft de twee oudere paarden, die normaal de kar moeten trekken, een beetje lucht en die hebben het even een paar weken rustig aan gedaan. Erg zonde, dat de export vanuit ons land een tijdje niet mogelijk was. Zo hebben ze het een hele branche erg moeilijk gemaakt en dat is helemaal niet nodig. Bij ons is er helaas ook daarom een verkoop op het laatste moment niet doorgegaan. Het is mooi dat het nu zo langzamerhand weer aantrekt. Het is ook jammer dat de vierjarige paarden die net zadelmak zijn nu geen concourservaring kunnen opdoen. Die lopen straks een beetje achter op het plan. Maar iedereen zit in hetzelfde schuitje, dus wat dat betreft zouden ze straks op hetzelfde niveau kunnen beginnen en ik denk ook dat ze dat snel op gaan pakken.
Met beide benen op grond
Je ziet de handel zich nu een beetje verplaatsen. Het concentreert zich allemaal wat meer in eigen land. Ik vind het ook mooi om te zien dat we elkaar blijven ondersteunen en zo zelf onze eigen branche in stand proberen te houden. In de handel van dieren zit immers geen gevaar. Ondanks alle ellende is het misschien ook wel goed dat je door de crisis met beide benen op de grond komt te staan. Ik ga het straks echt weer waarderen als we weer op concours kunnen, niet alleen om te rijden maar ook voor de sociale contacten. Om weer uit eten te kunnen en weer een dansje te doen in de kroeg. Alles dat eerder zo vanzelfsprekend leek is nu iets om enorm naar uit te kijken. Maar we kunnen gelukkig nog gewoon rijden, trainen, eten en drinken. Het werk doen dat we leuk vinden. We proberen het hier in Beuningen een beetje aan de gang te houden en zijn de hele dag lekker bezig. Ik merk wel dat ik het moeilijker vind om de paarden gemotiveerd te houden, nu het al een tijdje duurt. Ik probeer de trainingen zo afwisselend mogelijk te houden en de paarden gewoon gelukkig te houden, veel naar buiten en veel gymnastiseren. Nu kunnen we wel wat rustiger de tijd nemen om de paarden te verbeteren. Zelf wil ik graag een poging doen om straks, voor het eerst na een jaar of acht, weer eens zelf op concours te gaan met jonge paarden. Ik denk dat ik het echt leuk vind als dat straks weer kan, dus ik kan zeker niet wachten tot dit straks voorbij is.”
Lees meer in ons DOSSIER CORONA
