LONNEKER – Het was een bijzondere ontmoeting vrijdagmiddag in Lonneker. Herman Gerridzen (49), de eerste winnaar van de strijd om de Twente Cup in 1982, ontmoette Bjorn Egberink die vorig jaar de meest recente cyclus van de competitie op zijn naam schreef. Beiden hadden elkaar niet eerder gesproken. Een gesprek over verleden en toekomst.
door Willem Pfeiffer
Voor Herman Gerridzen is het alweer 28 jaar geleden dat hij, in Albergen toen nog, met de vijftienjarige schimmelmerrie Weisse Dame de eerste Twente Cup mocht ophalen. “Het leefde in die tijd enorm, ook onder de ruiters. Het was altijd een enorm spektakel. Ik weet nog dat ik dat jaar erg heb getwijfeld of ik voor de barrage moest kiezen of ik Weisse Dame zou rijden of Primeur. Ik heb goed gegokt. Nadat het een paar jaar wat minder was, leeft de Twente Cup de laatste tijd weer erg. Dat is mooi.”
Gerridzen, die het bedrijf in bouwmaterialen van zijn vader overnam, volgt de paardensport vooral als vader van zijn dochter Jet die als veertienjarige bij de pony’s actief is. “Omdat ze elke week op concours is, krijg je van de rest vanzelf minder mee. Maar de finale in Hengelo gaat me nooit mis.”
Herman Gerridzen weet wel dat de paardensport in bijna dertig jaar enorm is veranderd. “Dat is nauwelijks nog te vergelijken. De paarden waren destijds ongetwijfeld een slag minder dan nu en het was in die dagen ook allemaal wel wat simpeler dan tegenwoordig. Landelijk heb ik in die tijd aardig wat gewonnen, omdat die andere ruiters vaak elke keer een ander paard hadden en daar eerst weer aan moesten wennen. Het niveau van de sport ligt nu veel hoger en zo moet het ook.”
Een van de mooiste herinneringen uit zijn actieve periode bewaart Herman Gerridzen aan een puissancewedstrijd in Woerden. “Met Jumping Fox van Jan Welman stond ik eerste reserve, maar mocht ik alsnog aan de finale meedoen. Er zaten 4000 mensen op de tribune in het zogenaamde Goudkuipje. Ik won met een sprong over 2,05 meter. Dat soort dingen vergeet je niet weer. Daar moet je een paard voor hebben, anders is er niks aan.”
Bjorn Egberink moest nog geboren worden, toen Herman Gerridzen zijn triomf in de strijd om de Twente Cup pakte. Maar zijn herinnering aan zijn superieure overwinning in 2009 is vergelijkbaar met die van de Lonnekernaar. Egberink: “Dat was natuurlijk super. Ik had in Utah B ook een geweldig paard voor dit werk en er echt naar toegewerkt. Als je zoiets een keer kunt winnen, moet je dat niet laten. Utah is inmiddels naar Duitsland verkocht, aan de vrouw van Vladimir Beletskiy. Ze zijn er heel blij mee, want afgelopen weekend won hij nog een proef. Zelf heb ik nooit eerder zo’n snel paard gehad. Dat heb je in de Twente Cup nodig, want er wordt erg hard gereden.”
Vrijdag reed Egberink met Loukaum de Saint'a van zijn Finse vriendin Suvi Soikkanen een sterk rondje, maar het was nog niet voldoende voor een plek in de finale in Hengelo. “Ik hoop dat ik weer heel ver kan komen”, zegt Bjorn Egberink, “maar ik heb er eerlijk gezegd wel wat minder vertrouwen in dan vorig jaar. De concurrentie is erg groot. Er zijn veel goede ruiters die meedoen. En niemand komt om alleen gewoon een rondje te rijden. Wie meedoet, wil ook winnen.”
Foto: Eerste winnaar Herman Gerridzen (links) wenst Bjorn Egberink succes als titelverdediger van de Twente Cup.
